dinsdag 3 mei 2016

Wat een liefde

Omdat God ons zo heeft liefgehad,
moeten wij elkaar ook liefhebben
1 Johannes 4 vers 11

'All you need is love' zongen de Beattles in de jaren 60 van de vorige eeuw. En ze werden er wereldberoemd mee. Velen hebben het hen sindsdien nagezongen, in talloze muziekstijlen en toonsoorten.

Maar de oorsprong van die 'love' is niet van menselijke komaf. Het is een uitvinding van God. Beter: Hij is de bedenker van wat wij liefde noemen.

Toen God de wereld schiep, schiep Hij de mens als kroon op de schepping. En Hij had hem lief. Maar de mens beantwoordde Zijn liefde met ongehoorzaamheid. En daarmee kwam de zonde in de wereld. De liefde leek het definitief verloren te hebben. De haat en het geweld leken het laatste woord te hebben.

Gelukkig was God er ook nog. Hij had de mensheid niet opgegeven, maar had de mens nog steeds lief, ondanks diens ongehoorzaamheid en ontrouw. Na talloze pogingen om de mensheid weer voor zich terug te winnen, zond Hij zijn Zoon naar de aarde. Allereerst om te laten zien hoe Hij is - troostend, genezend, vergevend - en ten slotte door het offer van zijn Zoon aan het kruis van Golgotha. Zo groot was zijn liefde voor de mens dat Hij stierf voor onze zonden.

Wat een liefde!

Wie dat gelooft, keert zich af van de zonde en keert zich om naar God toe. Zo iemand gaat Gods liefde in zich opnemen en gaat van daaruit Gods liefde reflecteren. Je gaat van mensen houden. Niet alleen van hen die je liggen, voor wie je een voorkeur hebt, maar ook van degenen aan wie je vanuit je zondige natuur een hekel had. Samen met God.

Ik heb je lief met de liefde van de Heer,
want ik zie in jou de grootheid van zijn naam.
Ik heb je lief met de liefde van de Heer.

zondag 21 februari 2016

Tranen in de hemel

"God zelf zal alle tranen uit hun ogen afwissen"
Openbaring 7:17

Johannes de Heer formuleerde het zo in een bekend lied:
Geen smart meer daar omhoog ...
God zelf wist daar de tranen droog.

Tranen drogen in de hemel. Aan dat idee moeten we wel even wennen. Naar mijn idee is de hemel de plaats van eeuwige, volmaakte blijdschap. Daar wordt gezongen en gejuicht door geweldige spreekkoren van duizenden engelen. En deze engelen worden ondersteund door een schare, gekleed in witte klederen, gekomen uit de grote verdrukking, die dag en nacht God vereren in de tempel. Wat een feest!

Maar dan is er toch sprake van mensen die (nog) niet deelnemen aan de feestvreugde. Ze huilen.

Waarom wordt er eigenlijk feest gevierd? Er is feest omdat de definitieve overwinning van Jezus aanstaande is.

Maar toch tranen! Kennelijk is daar ruimte voor. Er moet eerst nog het nodige verwerkt worden. En God bemoeit zich daar hoogstpersoonlijk mee. Hij troost en wist de tranen af van zijn kinderen. Tranen om wat er gebeurd is in het leven, tranen om verliezen die ze leden, om pijn die ze hadden, omdat ze zichzelf tegenvielen, om ...

En God begrijpt dat en besteedt daar persoonlijk aandacht aan en ... troost. Nu al en in de toekomst.