Angst of vertrouwen?

Want God geeft ons niet een lafhartige geest, maar een sterke geest vol liefde en bedachtzaamheid.

2 Timoteüs 1: 7

Wat zal ons overkomen? Wat gaat er allemaal gebeuren?

Dat is de grote vraag van deze tijd. Wat zal er gebeuren in de komende jaren? Al die vluchtelingen ...

Wat brengen die allemaal mee aan vreemde gewoonten en aan rare – en nare – ideeën? Ook als christen en als christelijke gemeenschap krijgen we deze vragen op ons bordje gelegd. Moeten we als christen meedoen met het 'houd hen buiten ons gezichtsveld of buiten onze grenzen'? Of moeten we deze nieuwkomers welkom heten en onze harten en onze armen openen en hen hartelijk verwelkomen?

Angst voor het onzekere

De apostel Paulus schrijft aan zijn vriend Timotheüs over diens toekomst en roept hem op er een geestelijke zaak van te maken. God geeft een geest van kracht en niet een geest van lafhartigheid. Vanuit die geest moet Timotheüs handelen en wandelen.

En dat moeten wij ook doen. God geeft ons zijn Geest en door die Geest mogen we ons laten leiden en laten sterken. We mogen op Hem vertrouwen. Alle vragen die voortkomen uit angst voor het onzekere van de situatie vallen dan weg, vanuit de zekerheid dat God ons door zijn Geest leidt.

Bedachtzaamheid

Tenslotte nog dit: van Gods sterke Geest wordt nog gezegd dat hij vol liefde en bedachtzaamheid is. Dat laatste begrip – bedachtzaamheid – geeft aan dat we wel overwogen onze beslissingen mogen en moeten nemen.

Sterkte!

Een persoonlijke Trainer

Krachteloosheid - nieuwe kracht
Moedeloosheid - moed
Machteloosheid - macht in overvloed

In onze tijd wordt er veel aandacht besteed aan onze conditie. Sportscholen, therapeuten en coaches staan klaar om te helpen om onze conditie te verbeteren of te bewaren, en om onze vermoeidheid door alle drukke bezigheden te bestrijden.

In de laatste verzen van Jesaja 40 wordt dit probleem al aan de orde gesteld dat ons als moderne mens wel aanspreekt: het probleem van de moeheid en de daar uit voortvloeiende moedeloosheid.

De luisteraars in Jesaja worden beschreven als mensen die zuchten en klagen: we moeten het allemaal zelf doen, de Heer luistert niet, God helpt niet. Zo vergaat het ons ook vaak. Het wordt ons te veel.

Maar dan komt Jesaja met een troostvolle boodschap daar tegenin.

Allereerst herinnert hij ons er aan hoe God is: God is eeuwig en Hij is Schepper. Hij wordt niet moe en Hij raakt niet uitgeput. Al is er veel moeheid in ons aardse dagelijks leven, op God heeft dit geen negatief effect. Hij onderhoudt zijn schepping en zijn schepselen. Hij wordt niet moe, mat en moedeloos. Hij geeft niet op. Hij blijft erbij.

En - Gode zij dank - Hij gaat nog verder: Hij deelt zijn krachten met ons! In vers 29 staat, dat Hij de vermoeiden kracht geeft en de machtelozen macht in overvloed. Dus geen halfzachte beloften, maar concrete toezeggingen.

Als je om je heen kijkt, zie je dat veel mensen door het leven heen sloffen en dat zelfs helden struikelen. Er lijkt geen uitweg uit de vicieuze cirkel waarin we zijn beland.

Maar gelukkig is er wel een remedie: wie op de Heer hopen, krijgen nieuwe kracht. De Heer wil je persoonlijke trainer zijn. Geef de moed niet op, Hij kan en wil je mentale conditie opvijzelen en je lichamelijke krachten versterken. Vertrouw op Hem.

Vakantie

Hij reisde zijn weg vol vreugde.
                                  Handelingen 8:39

Ik ga op reis en neem mee … Ja, wat zullen we allemaal weer meenemen? Een paspoort, autopapieren, reisverzekering, een mobiel, geld, snoep, levensmiddelen en zo kunnen we nog een hele tijd doorgaan. Want we gaan op reis en we willen niets tekort komen.

Een Ethiopiër was ook op reis. Nee, niet zo maar op vakantie, hij was op reis naar Jeruzalem. Eerlijk gezegd, hij was al op de terugweg. Hij had Jeruzalem doorkruist, van een afstand de tempel gezien - hij mocht als eunuch de tempel niet in - en had een kostbaar souvenir gekocht. Hij had een handgeschreven boekrol van Jesaja gekocht en zat daar nu in te lezen. Als gids kreeg hij Filippus toegewezen, die hem, uitgaande van het Bijbelvers dat de Ethiopiër zat te lezen, vertelde over Jezus: over Zijn leven en lijden en sterven en opstanding.

Na gedoopt te zijn, vervolgde hij zijn weg vol vreugde.

Wat zou het geweldig zijn als we zo'n vakantie-ervaring kregen.

En het kan nog altijd, want Jezus is nog steeds dezelfde en het evangelie is nog steeds hetzelfde.

Daarom dit advies: ga op reis en neem mee: een BIJBEL ...
... en reis je weg met vreugde.

Waar komt mijn hulp vandaan?

Ik sla mijn ogen op naar de bergen,
waar komt mijn hulp vandaan?
                                                 Psalm 121

Soms wordt het donker om je heen: je ziet het niet meer zitten. Alles lijkt je bij de handen af te breken. Het zit al tijden tegen op je werk. Of in je gezin loopt het allemaal niet soepel. Mensen om je heen vallen tegen. God valt tegen!

Het lijkt wel of er bergen problemen op je afkomen. En welke kant je ook opkijkt, het is en blijft donker om je heen.

En ook bij ons komt de vraag op: waar komt mijn hulp vandaan? We roepen HELP!! HELP mij, vader of moeder, broer of zus! Help mij, dokter of dominee!

Gelukkig zijn er veel situaties waar de roep om hulp gehoord wordt. Mensen die dicht genoeg bij je zijn om je hulpkreet op te vangen en erop te reageren. Maar soms ook niet. De situatie lijkt uitzichtloos.

Dat ondervond de psalmdichter ook vele malen in zijn leven. Mensen konden hem niet helpen en dan schreeuwde hij het uit naar God: HELP!

Hij wist, dat hij bij Hem uiteindelijk zijn hulp en troost zou vinden en daarom vervolgt hij met 'mijn hulp is van de Heer' en verder in de psalm 'de Heer waakt over je leven'.

Deze belofte is dezelfde als waarmee de Heer Jezus afscheid neemt van zijn volgelingen, beschreven in Mattheus 28:20. Jezus zegt daar: '... en houd dit voor ogen: Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voleinding van de wereld'.

Als wij het niet meer zien zitten, mogen we ook tot God roepen: HELP! En in vertrouwen samen met Hem zoeken naar een oplossing, hoe moeilijk ook.

Dan zijn wij niet meer alleen en voelen we ons vertroost, want onder Zijn bescherming zullen we toch een begaanbare weg vinden. God zij dank.

De liefde rekent het kwaad niet aan

De liefde ... rekent het kwaad niet aan. (1 Korinthiërs 13:8)

De liefde. Een versleten onderwerp. Te midden van alle oorlogsgeweld en terroristische aanslagen. We leven in een wereld vol dreiging en geweld. Geweld, dat heel gemakkelijk onze kant op kan komen. Niemand voelt zich meer veilig, iedereen kijkt angstig om zich heen en degenen die terugschreeuwen, krijgen de meeste aanhang.

De roep om meer bewapening voor de politie en om inzet van het leger is tekenend voor de situatie waarin we verkeren. Als we niet oppassen komen we in een geweldsspiraal terecht. Protest roept tegenprotest op. Actie veroorzaakt reactie. Geweld roept geweld op.

En wat hebben wij, christenen, in deze situatie te bieden? Wat heb ik, persoonlijk, te bieden? Eigenlijk alleen dit: de LIEFDE, die het kwaad niet aanrekent. Alleen liefde doorbreekt de grenzen die door mensen zijn gemaakt. Alleen de liefde is in staat om vastgelopen relaties 'vlot te trekken'. Het is de enige manier om mensen weer in vrede te laten samenleven.

Slap gepraat?? Het is de weg die Jezus wees. Nee, de weg die Hij ten einde toe ging tot de dood aan het kruis.

Die liefde mag ons uitgangspunt zijn in persoonlijke relaties, maar ook in ons deelnemen in de samenleving. Moge God ons de moed geven om vredestichters te zijn in onze omgeving.