De liefde. Een versleten onderwerp. Te midden van alle oorlogsgeweld en terroristische aanslagen. We leven in een wereld vol dreiging en geweld. Geweld, dat heel gemakkelijk onze kant op kan komen. Niemand voelt zich meer veilig, iedereen kijkt angstig om zich heen en degenen die terugschreeuwen, krijgen de meeste aanhang.
De roep om meer bewapening voor de politie en om inzet van het leger is tekenend voor de situatie waarin we verkeren. Als we niet oppassen komen we in een geweldsspiraal terecht. Protest roept tegenprotest op. Actie veroorzaakt reactie. Geweld roept geweld op.
En wat hebben wij, christenen, in deze situatie te bieden? Wat heb ik, persoonlijk, te bieden? Eigenlijk alleen dit: de LIEFDE, die het kwaad niet aanrekent. Alleen liefde doorbreekt de grenzen die door mensen zijn gemaakt. Alleen de liefde is in staat om vastgelopen relaties 'vlot te trekken'. Het is de enige manier om mensen weer in vrede te laten samenleven.
Slap gepraat?? Het is de weg die Jezus wees. Nee, de weg die Hij ten einde toe ging tot de dood aan het kruis.
Die liefde mag ons uitgangspunt zijn in persoonlijke relaties, maar ook in ons deelnemen in de samenleving. Moge God ons de moed geven om vredestichters te zijn in onze omgeving.
