Gij zijt echter een uitverkoren geslacht,
een koninklijk priesterschap,
een heilige natie,
een volk Gode ten eigendom,
OM DE GROTE DADEN TE VERKONDIGEN
van Hem, die u uit de duisternis geroepen heeft
tot zijn wonderbaar licht.
1 Petrus 2:9
Wat ziet God toch in ons? Hierboven staat het: uitverkorenen, priesters met een koninklijke status, Gods eigen, heilige volk!
Met die waardigheid heeft Hij ons bekleed. Tot dat volk behoren wij als wij geloven dat de Here Jezus voor onze zonden is gestorven (Goede Vrijdag) en dat Hij is opgestaan uit de dood (Pasen). Die positie ligt vast in het Nieuwe Verbond van Christus met ons, zonder tegenprestatie van onze kant. We mogen God 'papa' noemen, ook al voelen wij ons de verloren zoon of dochter.
We mogen tegen de wereld en tegen de duivel zeggen: 'Ik ben geadopteerd door God en ik draag daarom zijn naam. O ja, zeker, ik leefde in de duisternis en ik zag geen enkele kans om daaraan te ontsnappen, maar, Gode zij dank, heeft Hij mij geroepen en naar het licht geleid.'
Als we dat weer dóór krijgen, als we daar weer van gaan genieten, dan komen de groot gedrukte woorden 'OM DE GROTE DADEN TE VERKONDIGEN' ook weer in het juiste licht te staan. Niet als loodzware opdracht, waaraan we ons vertillen, maar als een vanzelf-sprekende manier van leven. Dan gaan we leven als verloste mensen, als mensen die iets uitstralen van Christus' liefde, die doen wat Jezus ons voordeed, die praten zoals de Geest het ons ingeeft.
Dan wint de vrede van Jeruzalem, de shalom, in deze wereld en in Gods gemeente steeds meer terrein.
